افراد بسیاری از خود سئوال میکنند که چرا نیروهای خارجی مستقر در افغانستان به دهقانان اجازۀ کشت تریاک را میدهند و یا حداقل آن را زیر سبیلی رد میکنند.
افغانستان کشوری بسیار فقیر و از هر نظر سیاسی، اجتماعی و ساختاری عقب افتاده است. در افغانستان دهه هاست که جنگ برقرار است و این کشور روی آرامش به خود ندیده است. به علت مذهبی بودن این ملت، زنان در سطح گسترده قادر به تحصیل نبوده اند و به دلایل مذهبی و سیاسی، الیت و نخبه های این کشور دهه هاست که در خارج زندگی میکنند.
حتی کشاورزان خوب این کشور هم به هندوستان و پاکستان کوچ کرده اند.
یعنی فقط قدری تفالۀ اجتماعی در افغانستان به جای مانده است.
اگر این اتفاق در ایران هم میافتاد، وضع ایران از افغانستان بهتر نبود.
از آنجایی که در افغانستان کشاورز هم وجود ندارد، آنچه که از دهات نشینان باقی مانده است، مشتی انسان ماقبل تاریخ است که حتی توان کاشتن خربزه را هم ندارند.
تنها گیاهی که مانند علف هرز میروید و نیاز به مراقبت و آب و کود و خرجهای جانبی ندارد همانا خشخاش است.
نیروهای خارجی هم که در چاه پرخرج افغانستان افتاده اند، کشت تریاک را زیر سبیلی در میکنند تا این ملت اقلا از قبال آن، خرج خود را درآورد.
برای یادگیری و تحصیل و فراگیری فنون نیاز به تمرکز حواس است. دستیابی به تمرکز حواس فقط در مدرسه و طی سالیان دراز میسر میشود. از آنجایی که افراد باقی مانده در افغانستان چندین نسل دسترسی به مدرسه نداشته اند، قادر به تمرکز حواس نبوده و سطح یادگیری ایشان بسیار محدود است.
در حال حاضر در آلمان یک سرجوخۀ آلمانی به نام Johannes Clair در سمینارهای پر بازدیدی از تجربۀ چندین سالۀ خود به عنوان ارتشی در افغانستان صحبت میکند. او انسان بسیار دوست داشتنی میباشد که در کلام و رفتار بسیار متین است. کاش
همۀ خوانندگان این سطور قادر به فهم زبان آلمانی بودند. ویدئوهای ایشان در مورد افغانستان بیانگر بسیاری از واقعیتهای اجتماعی در افغانستان میباشد. او هم نبود تمرکز حواس و امکان یادگیری افغانهای باقی مانده در افغانستان را در ویدئوهای خود صریحا بیان میکند. به عقیدۀ او افغانهایی که او با آنها سر و کار داشت حداکثر 10 دقیقه قادر به تمرکز حواس بودند و بعد از آن نیاز به زمان زیادی استراحت داشتند.
فقدان Hand-Eye Coordination نیز یکی از بزرگ ترین معضلات ساکنان باقی مانده در افغانستان است.
ویدئوی زیر نشان میدهد چه چالشهایی تعلیم دهندگان خارجی جهت تعلیم افغانها در پیش روی خود دارند. این افراد حتی قادر نیستند دست، پا و چشم خود را هماهنگ سازند.
به طور مثال یک سرباز آمریکایی سعی میکند که به یک درجه دار افغان چند کلمه انگلیسی یاد بدهد.
آن زمان که این ویدئو تهیه شد، این بابا در اینترنت بسیار معروف گردیده و مایه مسرت و خندۀ یوتوب نشینها گردید. البته شنیده ام که پس از گذشت سالها، چند کلمه انگلیسی یاد گرفته است.
بنابراین میبینیم که در پی کشت خشخاش در افغانستان توطئه ای نهفته نیست و تا اطلاع ثانوی هم این جریان برقرار خواهد ماند!
